Dit weekendje weg hadden we al een paar keer uitgesteld, maar op vrijdag 2 oktober kwam het toch zo ver: Oliver haalde mij op van werk en we reden meteen door naar Eindhoven. Hier hadden we een kamer in Hotel Mariënhage, wat een schot in de roos bleek! Mariënhage is een oud klooster dat sinds dit jaar geopend is als boutique hotel. En: wát een heerlijk en mooi hotel is het geworden, zeg!

Ingecheckt en al vertrokken we meteen naar het eerste restaurant van het weekend, Bij Albrecht. Bij Albrecht is een veganistisch restaurant dat wat mij betreft een Michelinster verdient. Wij kozen het verrassingsmenu, en het is is prima gelukt ons positief te verrassen. Wat leuk was, was dat bij elke gang een keuze kwam uit een wijn of niet-acoholische drank die bij het gerecht paste. De wijnen waren lekker, het eten goed, en de bediening verrukkelijk! Vanwege de coronamaatregelen moesten we natuurlijk vóór 22h00 vertrekken, dus liepen we al vroeg door een uitgestorven Eindhoven terug naar het hotel. Omdat het zo vroeg was hebben we nog even Dragrace Holland gekeken, Wat is het fijn als een hotelkamer een moderne televisie heeft waarnaar je gewoon kunt casten!

Na een uitgebreid ontbijt van het coronaproof ontbijtbuffet in Brasserie Rita (wat natuurlijk Brasserita had moeten heten) gingen we de stad ontdekken. We liepen via de Eindhovense murals naar Strijp-S. Dit is een oud industrieel complex waarin nu veel hips zit. Kunstzinnige dingen, een soort foodmarket (uitgestorven), een grote hal met allerlei kleine winkeltjes (aanrader!), een skatehal en nog een hoop anders moois. Omdat het weer niet echt meezat en de tijd sneller ging dan we dachten, reserveerden we beide een Felyx en zoefden we zo door de stad naar onze lunch, bij Doyy.

Doyy is een mooie, ietwat sjiek uitziende zaak waar we onze lunch gingen nuttigen. Volgens de gastheer is Doyy een Azerbeidzjaans restaurant dat daarom veel Mediterraanse gerechten maakt. We hebben hem wat topografieles gegeven, maar toen we hoorden dat het eerste gerecht was gemaakt met Chinese fivespiceskruiden leek dat achteraf overbodig. We hebben er heerlijk gegeten en gedronken en zijn vanuit daar met de taxi (het regende enorm!) naar het Van Abbenmuseum gegaan.

Het enige fijne aan het Van Abben was dat het heel dicht bij ons hotel lag. Want verder vonden we de collecte een zooitje, de bewegwijzering ondoordacht en het hele museum eigenlijk een overbodig onderdeel van ons weekendje weg. Dat was jammer. Maar, gelukkig waren we snel in het hotel en na een middagdutje stond het diner al op de planning: op het fameuze Stratumse Eind gingen we eten bij het door Michelin aanbevolen Valenzia.

Een korte discussie over het feit dat wij aan een klein tafeltje mogen zitten later, zaten we heerlijk te eten bij Valenzia. Zij hebben een grote kaart vol met tapas waaruit je diverse gangen bestelt om al dan niet te delen met elkaar. En daarnaast een enorme wijnkaart waaruit we een vertrouwde Spanjaard bestelden die heerlijk was, en me meteen weer in het achterhoofd vertelde dat we weer een wijnreis naar Spanje moeten maken.

De volgende dag reden via via Den Bosch naar huis. In Den Bosch hebben we nog het Noord Brabants Museum bezocht, wat wél een aanrader is, lekker Italiaans geluncht en zo waren we weer thuis in Rotterdam. Twee nachtjes weg die voelden als een vakantie van een week, in dit gekke jaar.